(تصاویر) داستان های ناگفته از روزی که هیتلر مُرد - مجله عینک آفتابی

به گزارش مجله عینک آفتابی، در ماه آوریل 1945 تعداد کل اسیران در جبهه غرب که توسط متفقین غربی به اسارت درآمدند 1500000 نفر بودند. در همان ماه آوریل در آخرین مبارزه تعداد حداقل 120000 سرباز آلمانی توسط متفقین غربی در آخرین نبرد جنگ در ایتالیا به اسارت درآمدند. در سه یا چهار ماه تا سرانجام ماه آوریل بیش از 800000 سربازان آلمانی در جبهه شرقی تسلیم شدند. ستاد عالی نیرو های اعزامی متفقین (SHAEF) همه زندانیان را به عنوان نیرو های دشمن خلع سلاح شده طبقه بندی نمود و نه با عنوان اسرای جنگی. این طبقه بندی برای دور زدن حقوقی کنوانسیون ژنو سال 1929 که برای مراقبت از اسیران جنگی پیش بینی شده بود.

نیروهای شوروی در شهر برلین

در 30 آوریل 1945 میلادی، نبرد برلین درست به بالای سر اقامتگاه هیتلر رسید. هیتلر متوجه بود که همه چیز را از دست داده و مایل نبود به سرنوشت موسولینی دچار گردد. او در پناهگاه فروربانکر خود همراه با اوا براون شریک قدیمی زندگی خود ازدواج کرد و سپس پس از 40 ساعت زندگی مشترک، به همراه او خودکشی کرد. پیش از این به دستور هیتلر، هرمان گورینگ و وزیر کشور هاینریش هیملر که هر کدام جداگانه سعی در کنترل و به دست دریافت امور کشورِ در حال شکست رایش سوم را داشتند، از کار برکنار شدند. هیتلر جانشینان خود را به ترتیب زیر منصوب نمود: آدمیرال کارل دونیتز، با عنوان جدید رئیس جمهور رایش (رئیس جمهور آلمان) و جوزف گوبلز به عنوان صدراعظم جدید آلمان. اما گوبلز روز بعد خودکشی کرد و دونیتز را به عنوان تنها رهبر آلمان تنها گذاشت.

کارل دونیتز

یوزف گوبلز

نبرد برلین در 2 مه 1945 میلادی به انتها رسید. در آن روز ژنرال هلموت وایدلینگ فرمانده مدافع شهر برلین بود، که بدون قید و شرط، شهر را به واسیلی چوئیکوف، فرمانده ارتش شوروی تسلیم کرد. در همان روز فرماندهان دو دسته از ارتش آلمان در شمال برلین (ژنرال کورت فون تیپلسکیرش فرمانده ارتش 21ام و ژنرال هاسو فون مانتویفل فرمانده لشکر سوم زرهی آلمان) خود را تسلیم نیرو های متفقین غربی کردند.

در 4 مه، ژنرال هانس گئورگ فن فریدبورگ، فرمانده ارتش آلمان در شمال غربی این کشور، بدون قید و شرط به نیرو های انگلیسی تسلیم شد. در 5 مه، آدمیرال دونیتز دستور توقف عملیات خصومت بار را به تمامی زیردریایی های آلمانی داد و از آن ها خواست به پایگاه خود بازگردند. در همان روز یوهانس بلاسکوویتس فرمانده ارتش آلمان در هلند به ژنرال کانادایی چارلز فاکس در شهر واخنینگن هلند، تسلیم شد. در 6 ماه مه 1945، هرمان گورینگ به همراه همسر و دخترش در مرز آلمان و اتریش تسلیم کارل اندرو اسپاتز، فرمانده عملیاتی ایالات متحده در اروپا، شد. هرمان گورینگ در آن موقع قدرتمندترین فرد رسمی آلمان نازی بود که در قید حیات بود.

هرمان گورینگ و دخترش

آخرین پیغام ها

به گزارش سی ان ان، اخیراً سازمان اطلاعات و امنیت انگلیس و دفتر مرکزی ارتباطات دولت این کشور (GCHQ)، سندی را منتشر کردند که آخرین ارتباط رادیویی نیرو های نظامی آلمان، پیش از تسلیم این کشور به نیرو های متفق بود. این سند مربوط به صحبت های رادیویی یک ستوان آلمانی، درست قبل از تسلیم شدن به نیرو های انگلیسی در خارج از ساختمان وی در شهر ساحلی شمالی کوکسهافن است.

در 7 مه 1945، ستوان آلمانی به نام کانکل قبل از بسته شدن شبکه ارتباطی خود برای همیشه، پیغام خداحافظی نهایی را در ساعت 7:35 بامداد ارسال کرد. در این پیغام آمده است: سربازان بریتانیایی ساعت 14:00 روز 6 ماه مه وارد کوکسهافن شدند - از این پس تمام ارتباطات رادیویی متوقف خواهد شد - برای همه شما بهترین ها را آرزو می کنم. توقف مکالمه برای همیشه - بهترین آرزو ها - خداحافظ. در مکالمه رادیویی دیگری نیز یک سرباز آلمانی، از تمام کسانی که صدای او را در این مکالمه می شنوند، درخواست سیگار می نماید. فردی که در مرکز رادیویی قرار گرفته است به او پاسخ می دهد که: هیچ سیگاری در اینجا وجود ندارد و برای همه کسانی که صدای او را می شنوند آرزوی موفقیت می نماید. تونی کامر، مورخ انگلیسی ارتباطات در این خصوص می گوید: این رونوشت ها از مکالمات رادیویی، چهره واقعی افرادی را نشان می دهد که در پشت ماشین جنگی قرار گرفته اند.

تسلیم شدن آلمان

در تاریخ 6 مه ژنرال آلفرد یودل از جانب نیرو های آلمانی، برای مذاکره با متفقین وارد شهر ریمز در فرانسه شد و دستورالعمل دونیتز (هیتلر پیش از مرگ او را به عنوان رئیس جمهور آلمان منصوب کرد) مبنی بر تسلیم تمامی نیرو های رزمی به متفقین غربی را ارائه کرد. آیزنهاور فرمانده نیرو های ایالت متحده به صراحت به یودل گفت که اگر نیرو های آلمانی بدون قید و شرط به متفقین غربی تسلیم نشوند، او خطوط غرب را بر روی آلمانی های خواهد بست که در نتیجه آن ها را وادار به تسلیم شدن به شوروی خواهد نمود. یودل پیغامی را به دونیتز ارسال کرد که در آن موقع در فلنسبورگ بود تا او را از نظر آیزنهاور آگاه کند. اندک زمانی بعد دونیتز با ارسال پاسخی به یودل اجازه تسلیم کامل همه نیرو های آلمانی را صادر کرد.

آلفرد یودل در حال امضای معاهده تسلیم آلمان

در 02:41 بامداد روز 7 مه 1945 در محل ستاد فرماندهی نیرو های متحد غربی در ریمز فرانسه، ژنرال آلفرد یودل، رئیس ستاد نیرو های مسلح آلمان، اسناد و مدارک تسلیم بدون قید و شرط تمامی نیرو های مسلح آلمان به متفقین را امضا کرد. در 7 مه ژنرال فرانتس بومه اسناد تسلیم بی قید و شرط سربازان آلمانی در نروژ را امضا نمود.

سند تسلیم آلمان نازی

در ادامه فیلد مارشال ویلهلم کایتل، در سفر به برلین قبل از نیمه شب سند مشابهی را در حضور ژنرال گئورگی ژوکوف فرمانده ارتش شوروی به امضا رساند که به صراحت تسلیم شدن به نیرو های شوروی را تأیید می کرد.

ویلهلم کایتل

روز پیروزی اروپا (VE Day)

خبر تسلیم آلمان در جبهه های غربی، در 8 ماه مه 1945 درز کرد و جشن پیروزی سراسر اروپا را فراگرفت. آمریکایی ها با خبر پیروزی در 8 مه از خواب بیدار شدند. در حالیکه اتحاد جماهیر شوروی که در شرق آلمان بود در 9 مه به وقت مسکو بود که ارتش آلمان به طور کامل تسلیم شد. به همین دلیل در روسیه و بسیاری از دیگر کشور های اروپایی در شرق آلمان، روز پیروزی در 9 مه جشن گرفته می گردد.

در انگلیس با انتشار خبر تسلیم رسمی آلمان، شهروندان رهایی یافته و خسته برای استقبال از انتها جنگ و شکست آلمان نازی به خیابان های لندن ریختند. ده ها هزار نفر از مردم در مرکز شهر لندن تا نیمه شب و هنگامی که رعد و برق و طوفان جشن را متوقف کرد، به پایکوبی پرداختند.

گرچه نخست وزیر بریتانیا وینستون چرچیل و پادشاه جورج ششم می خواستند که 7 ماه مه را به عنوان روز VE جشن گرفته گردد، اما به همراه متحدین آمریکایی خود پذیرفتند که در 8 ماه مه جشن را برگزار نمایند. مهمانی های خیابانی در سراسر انگلیس برگزار گردید و جمعیت زیادی در میدان ترافالگار لندن جمع شدند تا سخنرانی رادیویی چرچیل را به وسیله بلندگو های غول پیکر گوش نمایند. چرچیل گفت: ما ممکن است مدت کوتاهی به خودمان اجازه دهیم که شادی کنیم، اما نباید یک لحظه زحمت و دشواری های پیش رو را فراموش کنیم. ژاپن با تمام حرص و آز خود، همچنان بدون توجه باقی مانده است. اکنون باید تمام توان و منابع خود را وقف انجام وظیفه خود، چه در خانه و چه در خارج از کشور کنیم.

چرچیل بعداً در میان تشویق جمعیت بی شمار در بالکن کاخ باکینگهام با پادشاه جورج ششم و ملکه الیزابت، به همراه پرنسس الیزابت (ملکه آینده، الیزابت دوم) ظاهر شد. حتی به پرنسس الیزابت (الیزابت دوم) و خاندان سلطنتی اجازه داده شد تا به طور ناشناس در جشن های خیابانی شرکت نمایند تا تجربه این روز تاریخی را برای خود حفظ نمایند. در آن شب، کاخ باکینگهام برای اولین بار از سال 1939 چراغ های خود را روشن کرد و یک نور عظیم غول پیکر در بالای کلیسای جامع سنت پاول قرار داده شد و به این شکل 6 سال تاریکی لندن به انتها رسید.

پرنسس الیزابت (الیزابت دوم) در میان جمعیت

در فرانسه، ریمز بدل به یک شاهد تاریخی برای انتها جنگ در اروپا در سال 1945 بود. قرن ها این شهر به عنوان محل تاج گذاری، به پادشاهان فرانسوی خدمت نموده بود. در جنگ جهانی اول، تقریباً 80 درصد شهر از بین رفت، در حالی که در جریان جنگ جهانی دوم هواپیما های جنگی متفقین به شدت شهر تحت اشغال نازی ها را بمباران کردند. در دو سال انتهای جنگ، ستاد عالی نیرو های متفقین در یک مدرسه با آجرهای قرمز، درست در شمال غربی ایستگاه قطار ریمز مستقر شد، جایی که تسلیم آلمان در تاریخ 7 ماه مه در آن به امضا رسید.

با اعلام خبر تسلیم آلمان در 7 ماه مه، پاریس با جشن های خیابانی منفجر شد. شارل دوگل که در زمان اشغال فرانسه توسط نازی ها، نیرو های فرانسه آزاد، را از الجزایر رهبری می کرد و پس از آزادی فرانسه در سال 1944 به پاریس بازگشته بود، گفت که این پیروزی کشور های متفق و فرانسه است. این افتخار ماست که هیچ وقت و در هیچ شرایط سختی تسلیم نشدیم. به افتخار خون تمام سربازان کشور های متفق که خونشان با خون سربازان ما آمیخته شد تا امروز پیروز باشیم.

جوزف استالین، رهبر اتحاد جماهیر شوروی، از پذیرش توافق تسلیم آلمان منعقد شده در ریمز خودداری کرد. وی گفت که نماینده اتحاد جماهیر شوروی در آنجا یعنی ژنرال ایوان سوسلوپاروف، مجاز به امضای این توافق نامه نیست چرا که، زیرا این توافق با چیزی که پیش از این استالین تصویب نموده بود، متفاوت است. در نتیجه این سردرگمی، نبرد ها در جبهه آلمان و اتحاد جماهیر شوروی برای یک روز دیگر ادامه یافت و ارتش اتحاد جماهیر شوروی در تاریخ 8 ماه مه 600 سرباز دیگر را در سیلسیا از دست داد. اواخر آن شب (اوایل صبح 9 مه به وقت اتحاد جماهیر شوروی)، آلمانی ها توافق نامه تسلیم دیگری را در برلین تحت اشغال شوروی با این کشور به امضا رساندند.

مردم اتحاد جماهیر شوروی، روز 9 ماه مه را به عنوان روز پیروزی جشن دریافتد و آتش بازی و پایکوبی، کرملین و میدان سرخ را فرا گرفت. حدود 25-30 میلیون ساکن اتحاد جماهیر شوروی در طول جنگ جهانی دوم جان خود را از دست دادند که آن ها آن را جنگ عظیم میهنی نامیدند. بیش از دو سوم این افراد غیرنظامی بودند. استالین در سخنرانی رادیویی خود به افتخار این پیروزی گفت: مبارزات دیرینه ملل اسلاو با پیروزی به انتها رسید. شجاعت شما نازی ها را شکست داده است. جنگ به انتها رسیده است. با این حال به نظر می رسید رهبر اتحاد جماهیر شوروی چندان اهمیتی به این جشن ها نمی داد. هنگامی که معاون وی نیکیتا خورشچف برای تبریک این پیروزی به ملاقات او رفت، گفته می گردد استالین به او گفت: چرا مرا آزار می دهید؟ من دارم کار می کنم.

8 ماه مه، تولد 61 سالگی هری ترومن رئیس جمهور ایالات متحده بود، اما پرچم ها در آمریکا هنوز به یاد درگذشت سلف او یعنی فرانکلین روزولت نیمه افراشته بود. با شنیدن خبر تسلیم آلمان، هزاران نفر در خیابان تایمز نیویورک تجمع کردند و جشن های دیگری نیز در شهر های سراسر کشور برپا شد. اما به طور کلی واکنش آمریکایی ها به این پیروزی کمتر از اروپا بود. پیغام ترومن به مردم آمریکا واضح بود: اگر بتوانم برای ماه های آینده یک کلمه واحدی برای شما فراهم کنم، آن کلمه کار، کار و کار خواهد بود. ما باید برای انتها دادن به جنگ کوشش کنیم. برای ما هنوز نیمی از راستا پیروزی طی شده است.

تسلیم آلمان تمرکز جنگ جهانی دوم را از اروپا به واشنگتن تغییر داد، زیرا ایالات متحده عظیمترین قدرت جهانی با بیشترین مشارکت در جنگ علیه ژاپن بود. اگرچه بعضی از ایالت ها روز VE را به همراه بقیه کشور جشن می گیرند، نیویورک تایمز گزارش داد که هزاران کارمند جنگ و نیروی دریایی در واشنگتن، با پخش اخبار مربوط به VE روئسای خود را تحریک می کردند، اما هیچ تشویقی وجود نداشت. شاید این به رسمیت شناخته شده است که ملت آمریکا، با تسلیم آلمان تنها نیمی از راه را پشت سر گذاشته بود ....

75 مین سالگرد پیروزی اروپا و جشن هایی در سایه کرونا

سال جاری 75 مین سالگرد تسلیم آلمان نازی و پیروزی اروپا در جنگ جهانی دوم در حالی برگزار گردید که سایه سنگین اپیدمی کرونا بر آن سنگینی می کرد. صبح روز شنبه ولادیمیر پوتین رئیس جمهوری روسیه پس از ادای احترام به بنای یادبود سرباز گمنام در باغ آلکساندروفسکی در پای دیوار کاخ کرملین، برای روس ها سخنرانی کرد و گفت: 9 می مهم ترین جشن ماست و همیشه آن را باشکوه و با حضور حدبیشتری مردم برگزار خواهیم کرد چرا که روس ها علاوه بر نجات میهن خود، اروپا را هم آزاد کردند. سال جاری روس ها به مناسبت هفتاد و پنجمین سالروز جشن پیروزی، برنامه های گسترده ای تدارک دیده بودند، اما به دلیل شیوع کرونا، بیشتر برنامه ها لغو شد و پوتین وعده داده است که پس از کرونا، رژه روز پیروزی با شکوه بیشتری برگزار خواهد شد. در بسیاری کشور های دیگر اروپایی و آمریکا نیز این مراسم تحت تأثیر کرونا، با چهره متفاوتی برگزار گردید.